De Tibetaanse taal is geen Germaanse taal, maar een heel rijk en unieke taal. Hier volgt een eenvoudige uitleg omtrent de vertaling en het gebruik van Tibetaanse woorden en termen.
Het is belangrijk om te weten dat er in het Tibetaans verschillende handschriften en dialecten bestaan. In een provincie van Tibet wordt de formele taal gebruikt als een vorm van respect. In andere provincies en in Nederland wordt de formele taal gebruikt om iemand aan te spreken die een hoge functie bekleedt en tegenover vreemden. Dus is het handig om aan te geven wat voor schrift er gebruikt wordt en of het formele taal is of informele.
De vertaling van namen wordt in de Nederlandse uitspraak gedaan. Er wordt ook uitgelegd waar en hoe de klinkers en medeklinkers in een woord staan. In tegenstelling tot de Germaanse talen staan in het Tibetaans de klinkers bovenop de medeklinkers als kopje of eronder als een soort voetje. Verschillende soorten schrift:
Uchen: wordt meestal gebruikt om Boeddhistische teksten te schrijven. In noord en zuid- oost Tibet wordt dit gebruikt als dagelijks communicatiemiddel.
Umed: Tibetaanse leraren gebruiken dit schrift om kinderen op school les te geven.
Khug: wordt voornamelijk in centraal Tibet gebruikt als communicatiemiddel.
Drutsa: wordt meestal gebruikt op de muren van kloosters om de schilderingen te beschrijven.